Opa en Oma uit Oostburg

…..Ik onthoud meer geuren en sfeerbeschrijvingen en daarvan heb ik er genoeg over Opa en Oma en onze logeerpartijen daar….
De geur van de keuken als we op vrijdagavond laat van de boot aankwamen, de gordijnen dicht en Zeeuwse bolussen voor ons allemaal aan die grote keukentafel, die de hele keuken zo ongeveer vulde. De warmte van het samen koffie drinken, waarbij opa alleen geen koffie, maar warme chocomelk dronk, terwijl er gepraat werd, over van alles en iedereen, die rond die grote tafel zat.
En Opa, die toen we jong waren nog werkte, en heel af en toe mochten we mee op “bezoek bij een boer”, maar huh wat waren die koeien groot (en eng) voor ons stadse meisjes, die niks gewend waren, maar trots was ik wel op mijn Opa.

Het zondagsontbijt waar we aangekleed aan verschenen, zo anders dan thuis in onze pyjama of ochtendjas. En mijn moeder legde uit, dat Opa en Oma dat zo gewend waren. Dus deden we dat, want de norm van Opa en Oma is zoals hij is….Wel vond ik het vreemd, dat mijn vader mocht uitslapen, omdat hij zo hard gewerkt had en het gezamenlijke ontbijt soms oversloeg. Mijn moeder werkte ook hard, maar zij sliep nooit uit in Oostburg? Later begreep ik meer over “de Koude en de Warme kant” in een familie en hoe sterk sommige normen en waarden kunnen zijn. Overigens had mijn vader best een goed plekje verworven binnen de familie en had zo zijn eigen klusjes in Oostburg, waar hij waardering voor kreeg.

Later in mijn studententijd, toen Oma overleden was, logeerde ik zo’n twee keer per jaar een aantal dagen bij Opa en ging mee in zijn ritme van de dag. Heerlijk rustig, heel gezellig en overzichtelijk vond ik die dagen, waarin we samen een patroon ontwikkelden. Ik ging wandelen aan het strand, fietsen of naar mijn vriendin Artemis als Opa in de apotheek aan het werk ging. Met de lunch was ik dan weer thuis. Ik naaide s’ middags op Oma haar plekje en dronken we samen thee. Of we gingen samen naar de markt op woensdagochtend, gesuikerde gemberbolletjes halen….die ik nog steeds erg lekker vind en me doen denken aan toen.

Ik heb het er veel en vaak fijn gehad in Oostburg. En vind dat een groot geluk. Maar ook Oma, die bij ons kwam naaien en winkelen in Rotterdam, of Opa, die toen hij alleen was, langs kwam en onze ramen zeemde, omdat hij ze te vuil vond en me verhalen vertelde over de kracht en houvast van rituelen of terugkerende gebeurtenissen.
Iets waar ik nu nog altijd vaak aan denk.

…..maar wanneer, welke herinnering nou precies was….. dat is één grote brij……Maar of dat nou zo erg is. Ik was (ben) trots op mijn Opa en Oma, nam ze zoals ze waren, en had ze lief, op een manier, die ik nu terug zie bij mijn eigen kinderen met hun Opa en Oma. Hoe mooi is dat.!

Dian

 

Kauwgom
Opa nam zijn beroep als veearts heel serieus. Ook lang nadat hij was gepensioneerd.
Zo zat ik op enig moment achterin zijn blauwe Peugeot 504 en ik had een flinke hap kauwgom in mijn mond. Ik was dol op kauwgom en dat ben ik nog.
Opa niet. Hij herinnerde mij eraan dat hij zijn hele leven tussen de herkauwers had gewerkt en dat hij dat niet meer wilde, ook niet in zijn auto. Of ik daar maar even iets aan wilde doen.
Heb ik gedaan: heel stilletjes gekauwd.

En telkens als we naar Oostburg reden met de auto dan kreeg ik van mijn ouders te horen dat opa geen herkauwers in zin omgeving duldde. Ik was gewaarschuwd.

Jurn